Karin K on DigiTour: Bali - en waarom dit een reis is en geen vakantie

Wat een dag gisteren. We waren op tijd op de luchthaven, om 10u. Altijd fijn als je niet hoeft te haasten. Onze vlucht met Air Asia was om 12.15u. Om 11.45u toen we wilden gaan boarden verscheen ineens een ander tijdstip zonder enige uitleg: 14.25u. Ik baalde en mopperde, maar Zadok zei: 'Wat is vertraging? Maakt toch niet uit? We kunnen toch wachten?' De schat. Hij had er geen enkele hinder van. Een kind leeft zo in de tijd. Leerzaam hoor! Ook toen er daarna nog 1,5u vertraging bijkwam zonder uitleg en iedereen gefrustreerd raakte: de kinderen hadden met elkaar de grootste lol. En daar genoot ik dan toch weer van.
Maar goed, uiteindelijk kwamen we in het donker aan. Volgens de taxichauffeurs was er géén public transport naar Khuta beach in de avond. Naar geen enkele beach trouwens. Is dat zo? Tja.. Ik vond een ander stel en vroeg of ik hun taxi kon sharen naar Khuta. Dat mocht al moest hun driver worden overtuigd, maar hij verdiende er uiteindelijk de helft meer aan. Onderweg viel Dok in een diepe slaap. In Khuta liet ik me ergens uitzetten. Gezien Dok nog steeds sliep was het een erg gesjouw. Het eerste beste hotel wilde ik maar nemen. Hilton. Achteraf gezien gelukkig maar, was dat vol. Verder lopen. Next hotelletje; geen receptie. Next, kamer voor 35 euro. Inmiddels was ik vastberaden er toch maar het beste van te maken en mijn streven waar te maken: alleen hotelletjes van max 10 euro. Dokje was inmiddels wat wakker geworden en liep weer op zijn eigen benen. Hij bleef maar vragen stellen over 3 kleine meisjes die we passeerden en die ons iets wilden verkopen. Ik deed alsof ik die vragen uitgebreid beantwoordde, ondertussen happy zolang hij maar zelf liep. En toen..... finally.... kwamen we bij een hostel, met wifi, met zwembad, met private douche, voor €7,50. Heel shabby, heel best. Heel vriendelijk personeel. Zadok werd helemaal wakker en wilde nog maar 1 ding: zwemmen. Ik werd ook helemaal gelukkig en wilde nog maar 1 ding: drinken! Want ik was kletsnat inmiddels. We kwamen tot een deal: eerst drinken dan zwemmen. En zo dronken we een heerlijk sapje, met friet en pancake. Mijn voornemen is zoveel mogelijk fruitsap en zo weinig mogelijk alcohol. Was nu wel een uitdaging, want ik dacht alleen maar aan koud bier. Om 10u lagen we aldus in het zwembad. Dokje helemaal wakker. Niet meer in slaap te krijgen! Na een uurtje op bed gelegen te hebben, gingen we beiden naar de wc. Waar de stortbak door midden brak en alles blank kwam te staan. En we ineens een hele grote tor zagen rondschuiven. Ik riep de jongen die ons al geholpen had. Hij draaide het kraantje dicht en ging toen onder gejuich van Zadok op zoek naar de tor. Met bezems onder de kast etc. We vonden hem niet. Toen we weer op bed lagen stelde Zadok 100 vragen over de tor. Haha. Wat een dag.
Nu ik dit schrijf ligt hij nog lekker naast mij te slapen. De temperatuur is nu heel aangenaam. Hij zal wel blij zijn straks, want het ontbijt is brood met hagelslag.
Ik heb dus maar een paar foto's van deze dag.