Het is al weer even geleden dat ik schreef, ik moet echt even terug in de tijd. Ondertussen zie ik allemaal jaloersmakende plaatjes langskomen op social media van winterse taferelen! Echt, dat is zelfs in Indonesië jaloersmakend. Ik zie dat jullie er van genieten. Heel veel plezier!
Vrijdagochtend gingen we om 8u vanuit Bajawa met de bus naar Ende. 4 uur als ik het goed heb. Ineens waren we er. Je kunt nauwelijks vragen onderweg 'hoe lang nog', want echt niemand spreekt Engels. Dus horloge af en gaan.. In Ende vond ik mbv de Lonely Planet een zeer basic en geschikt hotel. Dichtbij het strand. Deze keer geen wit strand, maar een zwart strand. Minder fraai, maar er was veel plaatselijk vertier. Veel kinderen en jongeren speelden en voetbalden op het strand. Terug naarhet hotel was het zo pikdonker, zonder lantaarnpalen, dat ik bijna de weg niet terug kon vinden. Gelukkig kwam het goed.
 |
| Volleerd busreiziger |
 |
| Het zwarte strand bij Ende |
Zaterdagochtend -na een ontbijt van rijst, nasi en ei- vertrokken we alweer uit Ende. Een bemo (plaatselijk busje) bracht ons naar de bus terminal voor de bus naar Moni. Na een uur gewacht te hebben en al in de bus gezeten te hebben, moesten we verkassen naar een bemo die ons naar Moni bracht. Het was een mooie tocht! Na 1,5 uur waren we al in Moni, we stapten uit bij Bintang Lodge, die we gelijk maar geboekt hebben. Het zag er zo aantrekkelijk uit. Een mooi uitzicht, een fijn restaurant.. het bleek ook een goede keus.
We lunchten en verkenden de omgeving. Om 4u 's middags gingen de kinderen uit het dorp naar de kerk. De ouders zouden zondag gaan. In nette kleding trokken hele hordes kinderen voorbij. De kerk is tegenover de lodge, we konden hen horen zingen. Voor het eerst kom ik weer toeristen tegen, waaronder ook meerdere Nederlanders. Best gezellig;! 's Avonds eet ik croquet: een plaatselijke lekkernij; een soort gefrituurde hutspot met kaas erover. Echt lekker!
 |
| De bus waar we in zaten.. |
 |
| Het busje waarin we vertrokken.. |
 |
| Uitzicht vanaf balkon hostel |
 |
| De omgeving verkennen |
 |
| Buurtkinderen |
 |
| Alles moet gemixt worden.. |
 |
| Buurtkinderen |
 |
| Gezellig restaurant hostel |
 |
| De kroketten! |
 |
| De keuken waar al dat heerlijks gemaakt wordt. |
 |
| De aardappelen koken! |
Zondag luiden om 6u de kerkklokken. Flores is een overwegend katholiek eiland. Om 7u begint de dienst en we zijn er bij. De kerk is overvol. Buiten zitten zelfs nog mensen die er niet in kunnen. Het gaat er rustig aan toe. Halverwege gaan wij weg, want Z moet naar de wc. In het hostel merken we dat het ontbijt pas vanaf 9u is op zondag, omdat iedereen naar de kerk is. Je merkt hier echt nog dat het rustdag is. 's Middags gaan we naar een waterval, wat een half uur lopen is, en daarna naar de hot springs. Onderweg naar de waterval glipt er voor Zadoks voeten nog een hele grote slang weg. Het ging snel, maar ik denk dat hij wel een meter lang was.
Om te zien stelt de hot spring weinig voor, maar het water is lekker warm. Als we er in zitten begint het te regenen.. en geen klein beetje.. het gaat steeds harder regenen.. het houdt niet op! We kunnen niet weg voordat het droog is. Het duurt 4 uur!! Het is eigenlijk wel een goede plek, want het is lekker warm en je kunt wat heen en weer zwemmen. Beter dan op de hotelkamer. Op een gegeven moment komen er nog een vader met vier jongens. Zij gaan zich wassen. Schrobben met zeep en tandenpoetsen. Ik hoefde mij in elk geval niet meer af te vragen wat we verder die dag nog zouden gaan doen. We gaan vroeg naar bed, want morgen -maandagochtend- gaan we om 6u naar Kelimutu National Park om de gekleurde kratermeren te zien.
 |
| De dorpskerk |
 |
| Overvol |
 |
| Naar de waterval |
 |
| Op verzoek van Dokje |
 |
| Voor de regen |
 |
| Na de regen |
 |
| Uitzicht hostel |
Dan is het maandagochtend en vertrekken we al vroeg naar Kelimutu National Park om de kratermeren te zien. Het is 45 minuten rijden en 45 minuten lopen. Twee van de drie meren zien we. De derde ligt helemaal in de wolken. Beide meren die we zien zijn groen. Ik denk dat de kleuren veranderen bij wisselende weersomstandigheden. Ondanks dat we niet drie kleuren meren zien zoals 'beloofd' is het een mooi gezicht en een mooie trip. Bij terugkomst ontbijten we en nemen we een shared taxi naar Maumere, onze laatste bestemming op Flores.
 |
| Meertje in de wolken |
En nu ik dit schrijf zit ik ook bij zo'n groen bad - het zwembad bij het Sylvia hotel in Maumere. Over Maumere vertel ik in mijn volgende blog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten