Kupang en Soe

Zaterdagochtend ben ik eerst op pad gegaan om een vliegticket Dili - Denpasar te kopen. Ik zag op mijn telefoon/app dat de prijzen flink de lucht in gingen, dus ik had haast. Omdat betalingen via mijn creditcard niet lukken -don't know why- wilde ik zo gauw mogelijk naar een reisbureautje. Iemand van het hotel bracht ons daar op zijn scooter. Hij zette ons af en ging er gelijk vandoor. Ik ging het reisbureautje binnen en de dame keek echt zo vol onbegrip, maar dat is het juiste woord niet (ik begreep haar niet althans) naar mij, alsof ze nog nooit eerder een ticket verkocht had. Ze sprak geen woord Engels. Ik kon niet anders dan de winkel gefrustreerd verlaten. Buiten vroeg iemand aan mij: how are you? Ik zei dat het niet zo goed ging, omdat het mij niet lukte een ticket te kopen. Hij wilde mij wel helpen en leende de scooter van zijn broer. Ik zei dat ik naar Timor Tours & Travel wilde; in de Lonely Planet aangeprezen als dé place to be wanneer je wilt reizen in West Timor. Dat was niet ver. De persoon aldaar sprak geen Engels.. en verkocht geen tickets. Hij zei dat we naar het reisbureau moesten waar ik net vandaan kwam! De jongen zou me nu helpen..! Wat blijkt, de dame vertelde dat ze geen tickets vanuit Dili kon verkopen, omdat Dili in een ander land ligt (Oost Timor). Frustrerend! Gezien ik echt snel een ticket wilde boeken, bedacht ik, dan maar terugvliegen vanuit Kupang. Ik stelde voor Kupang - Denpasar. Ze zei, het gaat vandaag niet, het systeem ligt eruit... Ik kan echt wanhopig worden (voor degenen die denken dat ik altijd kalm blijf:)!

Ik bedenk dan, dat het op de luchthaven wel lukt misschien. Wij naar de luchthaven. Daar aangekomen heeft Zadok een ongelukje. Hij brandt zijn been aan de uitlaat van de scooter. Niet leuk! Gelukkig hebben ze wel tickets Dili - Denpasar. Voor 4 miljoen Rupies, dat is €240, koop ik 2 tickets op 21 december. Volgens mij is dat veel geld voor hier, maar ja, dat is de consequentie van laat boeken. Ik kan nu wel mijn reisplan maken voor komende week. Dat is via West Timor naar Oost Timor. Gezien we niet heel veel dagen meer hebben, gaan we 's middags nog met de bus naar Soe.

Au!

Wachten op de bus naar Soe.

We arriveren laat.

Zondagochtend als we wakker worden, zegt Z: het lijkt hier wel een dierentuin. Er staan beelden van diverse dieren in de tuin. Het ziet er gezellig uit.

We zoeken een kerk op. Dat is niet moeilijk. Er zijn veel hele mooie kerkjes op Timor. Echt beauties. Er worden er ook veel gebouwd nog. Er wordt prachtig gezongen in de kerk en de kerk zit ook hier weer vol. We worden van harte welkom geheten en er wordt voor ons opgeschoven zodat we er bij passen. We luisteren naar een aantal liederen en gaan dan weer weg. Het is jammer dat we er niets van kunnen verstaan.

's Middags gaan we naar een traditioneel dorpje, None, waar 2 generaties terug nog koppensnellers gewoond schijnen te hebben. Met wat fantasie kun je je daar iets bij voorstellen. Ik probeer me de boeken van Wambo te herinneren, daarin ging het volgens mij ook om wonen in een dergelijk dorp. Er staan nog een verzamelplaats, een verzamelhuis (wat het verschil ook moge zijn) en enkele verbrande totempalen. Best bizar wel als je bedenkt hoe hier geleefd is.
Daarna gaan we nog langs een grote, trapsgewijze waterval.

De leider van het dorp

Het type reiziger dat je hier tegenkomt, ik heb nog maar één Europeaan gezien - een Italiaan met wie we een beetje optrekken zo nu en dan - is trouwens van het kaliber: ik reis 9 maanden per jaar en dat gedurende de laatste 20 jaar...