Kort samengevat vond ik Libanon verrassend en heel geschikt voor een rondreis van een week.
Verrassend: zoveel diversiteit en rijkdom in een klein land: een prachtige kust, mooie bergen, heel veel sneeuw.. schitterende zonsondergangen, heerlijk eten, bizar historische steden, geweldige soeks, en last but not least: zeldzaam behulpzame en vriendelijke mensen.
Met een gezellige groep van in totaal 6 personen, hebben we per auto (het verkeer is werkelijk crazy, maar we zijn er zonder één enkel krasje doorheen gekomen) Libanon rondgereisd.
De route die we gereden hebben begon in Beiroet, toen langs de kust naar beneden, Saida (het Bijbelse Sidon), Sarfat (Sarepta Sidonis) en Sur (Tyrus), daarna weer wat omhoog en toen de bergen in naar Baalbek en Anjar, toen weer richting Beiroet, via de Jeita grotto langs de kust omhoog naar Tripoli, vandaar een dagje de bergen in, naar Bcharre en de ceders van de Libanon en tenslotte langs de kust weer naar beneden, via Jbail (Byblos) naar Beiroet.
Hieronder volgt een kort dagverslag, met verwijzingen naar relevante sites.
Zaterdag 18 februari ’12 - Beiroet
Late aankomst in het Talal hotel dat we gereserveerd hadden. Daarna nog naar een leuke kroeg-om-de-hoek, waar veel zeelui, medewerkers van een VN schip, een biertje dronken. Ik sprak lang met een Syrische man, ook een zeeman, die op Europa voer en aan wie ik vroeg hoe hij de situatie in Syrië inschatte. Hij denkt dat het maximaal een paar weken nog zal duren, het regime Assad. Hij was met een christelijke mede-Syriër, en liet mij weten goede vrienden te zijn.
Zondag 19 februari ’12 – Beiroet
Onderweg naar de kerk, bezochten we het memorial voor de in 2005 bij een aanslag omgekomen oud-premier Rafik Hariri (veel foto’s en bloemen in een grote tent). Het is nog steeds niet duidelijk, wie voor deze moordaanslag verantwoordelijk is.
We bezochten een internationale evangelische dienst in een mooi kerkgebouw. Het was Transfiguration Sunday en de dienst ging dan ook over de verheerlijking op de berg.
Van de dominee begrepen we dat er veel sneeuw in de bergen lag en ons werd afgeraden om op maandag al de bergpas te nemen.
‘s Middags maakten we een wandeling door de stad en over de boulevard.
We bezochten de grote moskee, gebouwd naar het model van de blauwe moskee in Istanbul.
We zagen de prachtige ligging van Beiroet, in een baai van de Middellandse Zee, met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. In de zee, dicht bij de kust, liggen 2 heel bijzonder rotsen, Pigeon genaamd. Je kunt hier helemaal naar beneden lopen en zo de rotsen mooi van dichtbij zien.
Vanaf dit punt zagen we ook onze eerste schitterende zonsondergang!
Op de terugweg naar het hotel, kwamen we langs een boekhandel van de Bible Society, waar een aantal van ons iets kocht. Zelf kocht ik een eenvoudige geschiedenisboek in het Frans met tekeningen over de geschiedenis van Libanon, een leuk boek!
Maandag 20 februari ’12 – Sabra en Sidon
In de ochtend naar het Palestijnse vluchtelingenkamp Sabra, in de zuidelijke suburb van Beiroet. We waren gewaarschuwd voor de veiligheid aldaar, omdat de mensen erg arm zijn. We reisden met een lokaal busje richting het kamp. Het kamp bestaat al sinds 1949, dus stel je ‘’gewoon’’ een woonwijk voor, waar mensen in heel primitieve omstandigheden dicht op elkaar leven, in de reisgids werd zelfs geschreven over zonder stromend water en elektriciteit. In het kamp waren veel posters van Yassar Arafat en ook van Saddam Hoessein.
In het kamp is ook een herdenkingsplaats voor de in 2006 bij een Israëlische aanslag omgekomen burgers, met name vrouwen en kinderen, in het dorpje Qana in het zuiden van Libanon.
De meningen over het hoe en waarom van de aanslag en de omgekomen burgers (28, waarvan 16 kinderen) lopen erg uit één. Voor de Palestijnen is duidelijk dat Israel de boosdoener is. Om een mening te kunnen vormen, is het nodig om verschillende visies te lezen (maar veel duidelijker wordt het niet..)
Het is overigens een mooie ervaring om het kamp door te lopen en te merken dat de mensen erg vriendelijk tegen ons zijn en ook erg verbaasd om ons te zien.
’s Middags rijden verder naar Sidon, tegenwoordig genoemd Saida. Vlak voor Saida bezoeken we de opgravingen van (de tempel van) Echmoun, de god die nauw verwand was aan Aesculapius; de Griekse god van de genezing.
Saida is een leuke havenstad, en bekend om haar lange historie, maar ook om de soeks en de lekkernijen die hier te koop zijn.
We bezoeken ook het Debanné Palace, ons aangeraden door een mevrouw uit de kerk. Het is een mooi ingericht museum-huis.
Vanaf het dak van het huis hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving. En ook leent het plekje zich prima voor een eerste groepsfoto.
Daarna bezoeken we het zeekasteel, dat in 1227 door de Kruisvaarders is gebouwd.
Tenslotte brengen we een kort bezoek aan het zeepmuseum.
Het hotel dat we vinden, is het Oriënt hotel, en wordt gerund door 2 oudere heren. Ze zijn niet zo vriendelijk, maar ze runnen het enige voor backpackers betaalbare hotel van de stad. We betalen $10 pp voor een koude kamer, niet schoon en (wat de dames betreft) zonder douche en toilet.
Dinsdag 21 februari ’12 – Tyrus en Baalbek
Na een korte tussenstop in Sarfat, het vroegere Sarepta Sidonis – waar we geen herinneringen aan het Bijbelverhaal aantreffen, http://www.bijbelseplaatsen.nl/plaatsen/S/Sarfat/403/
rijden we door naar Tyrus, tegenwoordig Sur genoemd, een stad met een lange, lange geschiedenis.
In Tyrus bezoeken we de opgraving Al Mina (in het Arabisch: de haven), een mooie Romeinse opgraving aan de kust.
Op de plaatselijke begraafplaats hebben we een gesprek met een man, die in Duitsland in een ziekenhuis heeft gelegen en graag met ons een woordje Duits wil spreken. We vragen hem wat hij van de Hezbollah vindt en hij legt ons uit dat elk land zijn eigen thema’s en issues heeft. In Duitsland zijn dat de CDU en de Groenen, in Nederland Geert Wilders… in Libanon de Hezbollah.. http://www.israel-palestina.info/hezbollah.html
In de christelijke wijk bezoeken we een maronitische kerk uit de 8e eeuw, waar we door een vriendelijke priester enige uitleg krijgen over de maronieten, en die ons ook de weg wijst naar het kerkje. In het kerkje zingen we de psalmen waarin Libanon en/of Tyrus voorkomen.
Na een snelle lunch aan de waterkant, rijden we door naar Baalbek, in de Bekaa vallei.
We bereiken Baalbek via een drukke bergpas en we verbazen ons over de hoeveelheid sneeuw. In het donker komen we aan. We vinden een hotel met schattige potkacheltjes, die branden op petroleum.
Woensdag 22 februari ’12 – Baalbek, Anjar, Jeita grotten en Tripoli
We genieten heel erg van deze archeologische site, één van de grootste van het Midden-Oosten.
In de Bekaa - vallei stond ooit een van de grootste tempelcomplexen van de Klassieke Oudheid, gewijd aan de Phoenicische god Baal. Eerst de Grieken en daarna de Romeinen hebben de tempels aan hun eigen goden gewijd, respectievelijk Dionysius en Jupiter, Bacchus, Venus en dergelijke. De toenmalige naam van de stad was Heliopolis.
Omdat ik een boekje heb gekocht van deze site, kunnen we de verschillende onderdelen die te zien zijn redelijk goed plaatsen.
We willen nog één ding doen in deze omgeving en dat wordt een bezoek aan plaatsje Anjar, dat erom bekend staat, dat er zoveel Armeniërs wonen. We lopen hier wat rond, spreken wat scholieren op de Armeense school, een behoorlijk groot complex, waar ook een kerkje staat en belanden bij de plaatselijke bakker. Deze bakker, een man van waarschijnlijk 80+, maakt voor ons een heerlijke tosti, met ham en kaas, in zijn ambachtelijke oven. We genieten ervan!
Dan haasten we ons om op tijd bij de grotten van Jeita te komen. De grotten zijn een nationaal symbool van Libanon en behoren bij de 14 wereldnatuurwonderen. We kunnen een pad van
http://www.jeitagrotto.com/
Donderdag 23 februari ’12 – Tripoli, Bcharre ~ de ceders van de Libanon
We zakken diep weg en maken natuurlijk prachtige foto’s. Er is één echt heel oude cederboom, waar we ook opklimmen en een hele fotoreportage maken.
’s Middags willen we de kloosters bezoeken die in de omgeving te zien zijn, maar het is heel moeilijk ze te vinden. Als we er uiteindelijk één vinden in de plaats Ehden, dan blijkt deze geheel ingesneeuwd en (tijdelijk) onbewoond. We besluiten daarop, verder de berg op te rijden, om nog één keer een mooi uitzicht over de vallei te hebben. We komen uiteindelijk uit bij een natuurreservaat, waar we een wandeling kunnen maken, waar we ‘wel sneeuwschoenen voor nodig hebben’. We hebben maar één paar schoenen bij ons op deze reis en daar moeten we het mee doen. Maar het gaat prima, we krijgen natuurlijk wel erg natte en op een gegeven moment ook erg koude voeten, maar door het sneeuwballengevecht vergeten we dat even.!
Dan is het tijd om terug te gaan naar Tripoli.
We eten een heerlijke Libanese maaltijd, met heerlijke voorgerechten, de zogenaamde Libanese mezzes.
Tot onze verrassing blijkt dat de dames vanavond ineens wel terecht kunnen in de hammam en de heren tot hun teleurstelling niet.. dat betekent dat de heren vroeg naar bed gaan en de dames een hammam-feestje te wachten staat. Er is een groep vrouwen en meisjes, voornamelijk familieleden, die de hammam deze avond hebben afgehuurd. We mogen met hen in het stoombad, in de sauna en krijgen een massage. Het is vooral gezellig. Ook het dansen achteraf, waarbij de vrouwen ons erg uitlachen.. We hebben niet door dat het al zo laat is.. om half 1 zijn we pas weer in het hotel.
Vrijdag 24 februari ’12 – Tripoli, Byblos, Beirut…
De laatste dag alweer… ’s Morgens bezoeken we eerst de Citadel, die eveneens in gebruik is als militaire kazerne. We bemerken hier overigens goed dat het leger in staat van paraatheid is. We zien een aantal tanks rijklaar gemaakt worden, compleet geladen met munitie en alle soldaten gewapend met geweren.
We hebben de tijd tot half 12 en besluiten om nog wat door de soeks te lopen en onderwijl wat bezienswaardigheden aan te doen. Tripoli heeft een conservatieve uitstraling, veel meer dan de plaatsen die we tot nu toe bezochten. De stad leent zich duidelijke voor een uitgebreider bezoek, maar helaas is onze tijd in deze stad voorbij.. er wacht nog een hele leuke stad: Byblos.
Byblos (het tegenwoordige Jbail) verrast ons! Wat een toeristische en goed onderhouden plaats. Zelfs de opgravingen zijn voor toeristen aantrekkelijk en toegankelijk gemaakt, dat is vrij nieuw voor ons. De meeste opgravingen, op Baalbek na, waren overwoekerd door onkruid etc. De opgravingen liggen prachtig langs de Middellandse Zee en er is veel groen.
Het plaatsje zelf is heerlijk voor een laatste vakantiemiddag! Er zijn echt leuke souvenirs te koop, dus het is geen enkel probleem om ons Libanese geld hier op te maken aan leuke hebbedingetjes.
Waar we de hele week al naar uit hebben gezien: het strand en een duik in de Zee. Daarom gaan we naar het strandje bij Jbail, waar we opnieuw een prachtige zonsondergang zien en waar uiteindelijk alleen Christian er niet tegenop ziet een frisse duik te nemen. Maar in het water of niet, het is een fantastische plek voor onze laatste zonsondergang. We mijmeren weg… onder het gefladder van de vleermuizen en het steeds helder wordende maantje..
Dan is het tijd om weer naar Beiroet te gaan, waar voor ons in het Talal hotel gelukkig plaats is. We besluiten de reis geheel in stijl met een Libanese maaltijd. Op de gok bestellen we verschillende mezzes.. heerlijk!
Ons toetje van deze heel geslaagde reis is een heerlijk traditioneel Libanees dessert.
Tips:
Film: Kingdom of Heaven (http://histoforum.digischool.nl/films/heaven.htm)Boek: Rovers, christenhonden, vrouwenschenders, over de kruistochten in de Arabische kronieken, van Amin Maalouf
Tsjonge, je bent er nog even goed ingedoken zeg! Gaaf verslag, ik zou zo al weer willen gaan!
BeantwoordenVerwijderenWas snel gedaan hoor.. maar ik had nog een weekje vakantie hè? En waar zou je nu heen willen;-)?
VerwijderenGrtz, Karin